maandag 24 november 2008

Ik weet inmiddels...

Ik weet inmiddels wel waarom ik me al een maand niet lekker voel (voel me nu trouwens wel prima)...ik geniet altijd zo volop van de Sinterklaas- en kersttijd en mijn ouders maakten er ook altijd een heel feest van...Piet had de kadootjes in een slaapkamer verstopt maar was de sleutel kwijt en die domme piet had die dan bij mijn broer neergelegd, van die leuke dingen. Mijn vader kon ook altijd zo intens genieten van die twee hummels van mij, maar ja...die tijd is nu voorbij. Dit wordt de eerste decembermaand zonder hem. Ik had niet gedacht dat ik er zo'n moeite mee zou hebben. Hij was zo ontzettend ziek (hij had uitgezaaide darmkanker) en ik was eigenlijk ook wel een beetje 'blij' (stom woord, maar jullie weten wel wat ik bedoel) voor hem dat hij niet meer hoefde te lijden toen hij op 4 mei overleed. Hij was zo mager en had het zo benauwd en nou ja....het zou zo niet moeten eindigen. De eerste maanden was ik eigenlijk niet zo heel verdrietig. Hij had de bruiloft van mijn broer toch nog (een beetje) mee kunnen maken en genoot daar intens van, hij had nu geen pijn meer, hij had nu rust...maar nu de decembermaand eraan komt komt ook het verdriet.
Het is gewoon niet eerlijk...hij was nooit ziek en toen was hij opeens ongeneeslijk ziek...en nu is de allerliefste opa van de wereld er niet meer en dat vind ik heel heel erg.

3 opmerkingen:

Odetta zei

Soms is het leven net een achtbaan met weinig rust. De confrontatie met het gemis van je vader en jullie opa is juist met zulke dagen het allerheftigst. Maar het kan ook bij kleine en grote gebeurtenissen in jullie leven. of bij belangrijke beslissingen. Dat zal altijd zo blijven. Er staat geen tijd voor rouwverwerking van zo'n groot verdriet. Je kunt het helaas ook niet wegstoppen. Maar mogen de fijne herinneringen aan de echgenote van jouw moeder, de vader van jou en jouw broer, de schoonvader van Henri en jouw schoonzus en jullie opa, jullie allemaal helpen de pijn een klein beetje te verzachten. Héél véél sterkte en ik denk aan jullie. Lieve groetjes uit Venlo

Romy zei

Dat is zeker weten een steeds terugkerend verdriet. En bij deze feestdagen, wordt het je natuurlijk extra onder de neus gedrukt. Het is gezellig, maar de gezelligheid van die ene persoon ontbreekt helaas. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je de tijd wordt gegund, dit verlies te verwerken.

Anoniem zei

Heb gewoon een brok in mijn keel na het lezen van dit stukje...

Ik wens jou en je familie heel erg veel sterkte. Juist in deze "gezelige" maand....