woensdag 20 januari 2010

Overwinning?


Deze lay-out gaat over het overwinnen van mijn grootste angst...hoogtevrees. Tijdens onze vakantie vorig jaar kwamen we, tijdens een wandelroute, bij deze 'klimwand'. Ik wilde me niet laten kennen en was toch ook wel nieuwsgierig hoe de route verder zou gaan maar ooooh wat heb ik peentjes gezweet. Niet alleen de weg omhoog (de scandinaviers staan bekend over hun 'gemakkelijke' routes die dus doodeng zijn) maar vooral ook de diepe spleten waar we overheen moesten. Als je op de lay-out klikt zie je een grote weergave en kun je denk ik de journaling wel lezen. O ik lees zojuist dat dat niet lukt.

Hier vind je de tekst van de lay-out:
Augustus 2009, we zijn op vakantie in Scandinavië en we zijn inmiddels beland op de één na laatste camping, Camping Ramsvik in hunebosstrand. De receptioniste vertelde ons dat er 2 wandelingen waren, eentje die niet klom en eentje die meer klimt maar ook goed te bewandelen is...nu kennen we de zweden inmiddels een beetje en weten we dat  'een beetje klimmen' staat voor heel veel en heel eng klimwerk. We zouden dus de andere route nemen. Ik had geen bergschoenen aan want een wandelingetje kan ook op gympies toch? Maar, o speling van het lot, op één of andere duistere manier kwamen we toch op de 'verkeerde' route terecht en stonden we opeens voor deze muur van 25 meter hoog. Mijn eerste reactie was een kriebelmaag, bibberende benen en een alomheersende gedachte 'echt niet, dit doe ik echt niet'. Ik ben namelijk behept met een zwaar geval van dieptevrees. nee hoor, geen hoogtevrees want ik durf best omhoog te kijken maar niet recht naar beneden. Ik wilde me toch ook niet laten kennen en we dachten dat het bovenop wel weer vlakker zou zijn. De kids klommen goed omhoog en ook ik ben boven gekomen. Gelukkig was bovenaan alles redelijk vlak, zo leek op het eerste gezicht. Daarna zag ik pas alle spleten van een paar meter diep. Ze waren niet zo breed maar breed genoeg om er in te kunnen vallen en ook de op- en afstappen waren hoog. ik wilde de kinderen niet bang maken maar ik ben twee keer in paniek geblokkeerd zodat Henri me echt over een spleet heen moest praten en me heel goed vast moet houden en natuurlijk werden de kids daardoor ook wat bang. Ik kon de angst echt niet binnenhouden. Ik heb de tocht (met zeer veel medewerking van Henri en de kids) volbracht en dat is een hele grote overwinning...maar ben ik nu van mijn angst af? Eh...nee dus, maar ik laat me er niet van weerhouden om deze tochten toch te doen want, o ironie, ik houd van bergen. Maar niet van dieptes direct onder me.


Gebruikte materialen: klik op de linken om meteen op de juiste pagina in de webwinkel te komen.
* kraft cardstock
* divers designpapier waaronder de rechthoek onder de foto 'scrap within reach-afternoon tea-raspberry lace'
* gestanste vlinders
* mini roosjes
* hydrangea's
* parel plaksteentjes ivoor
* thickers

De bloemen zijn als volgt samengesteld: Eerst een hydrangea, dan een mini-roosje. Op sommige bloemen zit een pareltje.

9 opmerkingen:

Unknown zei

super gave lo mooie kleuren en spetterende foto.[of was het bloed zweet en traantjes].Ik klik op de foto maar maar de laptop vergroot niet goed hihihi of ik heb inmiddels een leesbril nodig.
gr<lean.

Romy zei

Oh, wat komt dat me bekend voor...ik heb ook enorme hoogtevrees. In Zwitserland gingen we met een soort bakje (dat aan één kabel hing) en waar 50 mensen in zaten over een ravijn heen... Wat was dát eng. Ik ben altijd weer blij dat ik na zo'n vakantie terug kom in ons 'platte' Nederland.

Maar, om weer op de layout terug te komen, hij is oh zo mooi! Je hebt de foto schitterend verwerkt en de vlindertjes maken het helemaal af.

Unknown zei

Ik heb het gelezen hoor hiiihii.nee ik weet het het is niet om te lachen.
gr,Lean .

Marlieke zei

Eerder vandaag probeerde ik al een ractie achter te laten, maar het lukte niet. Deze LO is mooi! En je verhaal is heel duidelijk. Ik weet nog wel dat ik in Scandinavie niet altijd durfde te rijden; smalle wegen en diepe spleten. Erg he, haha...zo verkocht aan bepaalde landen maar wat wegen de nadelen soms zwaar, hihi.

rianth zei

Allereerst vind ik de lo prachtig. En wat ben jij dapper zeg. Ik had dat echt niet gedaan. Ik ben al bang als ik op een keukentrapje sta.
Knap hoor dat je hebt doorgezet.
Groetjes Anja

Maryke zei

Je lo is prachtig geworden!
Ik kan heel goed je angst begrijpen.

Kruimel zei

prachtige lo en heel mooie journaling
en wat waanzinnig dapper ik ben ooit een berg afgegaan een soort ravijn in... en toen moesten we weer omhoog... en ik weet 1 ding NOOIT MEER

simone zei

wat een gave layout, maar het verhaal dat je schrijft wauw.
wat knap dat je op dat moment je angst toch even opzij hebt kunnen zetten om de ongetwijfeld mooi tocht verder te gaan.
groetjes simone

Odetta zei

Een zeer herkenbaar probleem! Heel erg dapper van je dat dit toch maar even gefixed heb! Heel erg mooi in beeld gebracht op jouw lay-out!