Morgen

Morgenochtend gaan we met Luc naar het ziekenhuis. Hij heeft een liesbreukje, blijkbaar al vanaf zijn geboorte, en dat moet dichtgemaakt worden. Het is maar een kleine ingreep, maar het is toch een operatie en hij gaat dan ook onder volledige narcose. Ik zie daar toch wel erg tegenop en zal blij zijn als ik mijn mannetje weer kan knuffelen en hij weer praatjes heeft. Gelukkig mag hij wel dezelfde dag nog naar huis, hij heeft al een verwenmenu mogen kiezen en de bank ligt al klaar als bedje. Hij mag daarna een maand niet springen, dat zal niet meevallen voor onze woelwater. Hij vond het niet zo erg totdat ik zei dat stoeien ook onder springen viel. Dat vond hij niet zo leuk. Zo meteen ga ik nog zijn pyama strijken (doe ik normaal nooit, maar 'dokters orders' dus dan doen we dat maar haha) en zijn beer in zijn tas doen en dan zijn we er klaar voor. Hopelijk gaat de tijd snel en kunnen we snel met ons ventje weer naar huis. Ik heb dit jaar te veel ziekenhuizen van binnen gezien omdat ze een ruis in zijn hartje hoorden (gelukkig onschuldig) en toen mijn vader zo ziek was door die rotziekte. Ik hoop dat we na morgen de komende jaren daar geen stap meer binnen hoeven te zetten.