Onze vakantie is weer voorbij (maar wat was het fijn)

Hallo allemaal,

We zijn alweer een weekje terug van vakantie maar ik had nog geen tijd gehad om de blog bij te werken.

We hebben heerlijke weken gehad in zuid zwitserland, in de provincie Wallis. Ik vond Oostenrijk altijd al bergrijk maar dat zijn maar heuveltjes vergeleken met de enorme reuzen in Zwitserland. De wandelpaden waren navenant (vind ik zo'n leuk woord om eens op te schrijven haha). Smalle paadjes, diepe afgronden van werkelijk honderden meters diep, vlak naast zo'n smal paadje dus. Maar we hebben het overleefd. Eén groot voordeel is dat ik nu eindelijk (nadat ze me jaren over enge hoogtes jagen) bijna helemaal van mijn hoogtevrees af ben. Nu nog stappen over afgrondjes (zie onze vakantie vorig jaar, brr) en hangbruggen (nog meer brrr) en dan durf ik het allemaal....eh....bijna dan toch haha.

Ik ga jullie lekker vervelen met een heleboel foto's met een impressie van onze vakantie...

Natuurlijk moesten we 'even' naar het plaatsje St-Luc. Luc was helemaal vereerd dat een plaatsje naar hem vernoemd was. We zijn hier met de kabeltrein naar boven gegaan en hebben het planetenpad gelopen. Je begint bij de zon en de planeten staan op schaal. één meter is in het echt één kilometer. Het was 6 kilometer bergop en de laatste 500 meter naar Pluto toe hebben we niet meer gedaan. Het paadje was geen paadje meer maar rotsblokken met daarlangs een hele diepe afgrond. Dat trok ik nog niet zo aan het begin van de vakantie.

Het leuke van het dal waar we zaten (een enorm dal hoor, van zo'n 70 kilometer lang) is dat er allerlei zijdalen waren die weer verder de bergen inliepen. Aan het einde van de weg kwam je dan bij een parkeerplaats en kon je zo naar een gletsjer lopen. Nu verklap ik dus niet dat we hierover wel 2 1/2 uur hadden gewandeld en dus ook weer 2 uur terug mochten lopen maar dat was gelukkig bergaf. Had ik al verteld dat ik gek op gletsjers ben??

We hebben ook veel hele kronkelige wegjes gereden. Hoe hoger we kwamen hoe meer ik naar Henri toeleunde...Houd alsjeblieft de linkerkant van de weg aan Henri, de tegenliggers stoppen wel. Mijn mantra was dan ook af en toe....ben niet bang, ben niet bang...

He, daar is de Google Streetview auto....misschien zijn we wel gefilmd en kunnen we ons terugvinden na de Gotthardpass nog net voor het plaatsje Gletsch. Toch nog eens een keertje opzoeken haha...

We zagen ook de meest geweldige wolkenluchten. Klinkt misschien duf maar in de bergen zijn de luchten altijd geweldig. Lynn en ik hebben 's nachts naar de sterren gekeken. We hebben er zo ontzettend veel gezien maar helaas geen vallende sterren.

De kids vermaken zich met alles...geef ze water en ze zijn blij. Vooral met zo'n geweldige fontein waarvan steeds aan één of twee zijdes het water verdwijnt.

En natuurlijk heb ik ook weer veel geexperimenteerd met fotograferen. Dat vind ik gewoon leuk om te doen. Verschillende dingen instellen en dan kijken wat het mooiste effect geeft.

Ook zijn we met de Gornatbaan naar 3360 meter gegaan. Hiervandaan hadden we een geweldig uitzicht op de Matterhorn en hebben we een wandeling gemaakt die ruim 4 uur duurde....alleen maar afdalen. De eerste anderhalf uur langs de sneeuw en pas het laatste kwartier onder de boomgrens. Het laatste uur van deze wandeling ben ik volgens mij wel een heel stuk genezen van mijn hoogtevrees. We liepen langs een supersmal pad met meteen daarlangs een steile afgrond van honderden meters diep....Yes, ik heb het gedaan (eh...ik moest wel haha).

De trein weer op de terugweg naar het dal.

Na de wandeling ruikt niet alles meer fris haha.

En daar gaan we weer...nu in een kabinelift.

We zijn hier bij de Aletsch gletscher en staan zo'n 60 meter boven de gletscher.

Onze vrienden zaten ook in Zwitserland en wij zijn niet te beroerd om 3 uur heen te rijden voor een gezellige dag. We vertrokken natuurlijk weer eens te laat terug naar onze camping en in de stromende regen, in het stikkedonker, hebben we de donkere smalle paswegen bedwongen. Wat waren wij blij toen we weer 'thuis' waren. Niet in de laatste plaats omdat onze tent aan het doorlekken was en we erger nog net konden voorkomen. Je moet iets over hebben om later weer een sterk verhaal tegen je kids te kunnen vertellen nietwaar haha.

Luc heeft een prachtig dorp gebouwd van alleen maar grasjes, blaadjes en takjes.

En dit was toch ook wel superleuk. Als we de kabelbaan naast de camping pakten en daarna met de stoeltjeslift verder ging, dan kon je met deze reuze steps weer naar beneden. Luc was nog te jong om zelf een step te besturen en hij mocht bij Henri voorop. Dat vond hij niet zo leuk maar toen hij merkte dat Henri best hard ging (tsja...motorrijder he) vond hij het super. Ik kon op mijn step zitten en had zo ook mijn eigen 'chopper' en we genoten ons suf! Ook Lynn had de bochtjes al meteen in de benen en zo hebben we ons 's middags heerlijk vermaakt met racen, remmen, sturen en gieren van de lach.

Afgelopen weekend hadden we meteen weer feest. Henri's vader was 80 geworden en Henri's moeder 75 en dat werd gevierd met de familie en een lekker buffet. Dat was een prachtige afsluiting van onze vakantie. Voorlopig feesten we nog even door want we hebben nog 3 verjaardagsfeesten komende 2 weken....let the party go on, ik ben er helemaal klaar voor!

Ik hoop dat jullie ook allemaal zo genoten hebben van jullie vakanties en dat jullie er net zo van uitgerust zijn als wij...