Normandië en een paar vakantie foto tips.

We zijn inmiddels alweer een paar dagen terug van vakantie maar ik had nog niet eerder tijd om een paar foto's online te zetten. O wat was het fijn en wat hebben we genoten van een weekje met elkaar in Noord-Normandië. We zaten in het dorpje 'Veules les roses', één van de mooiste dorpjes van Normandië en dicht bij het strand en de krijtrotsen (en wat lijkt het inmiddels alweer lang geleden). Jullie weten denk ik inmiddels wel dat ik erg graag fotografeer, zoals denk ik wel bijna iedere scrapper. Ik heb mijn hart op kunnen halen want Normandië is zeer fotogeniek.

Mij wordt regelmatig gevraagd met welke camera ik fotografeer. Geen spiegelreflex (al zou ik die wel weer erg graag eentje hebben, hij staat op mijn verlanglijst maar het moet er eentje zijn waar mijn analoge lenzen van Canon op passen. Als iemand weet op welke digitale spiegelreflex dat kan? Ik hoor het graag) maar momenteel ben ik al enkele jaren in het bezit van een uitgebreide compactcamera met redelijk groot zoombereik en waarvan ik de sluitertijden, diafragma enz. zelf in kan stellen..

Ik probeer altijd een overzichtsfoto te maken maar ook verschillende detailfoto's van een onderwerp, zoals het turquoize poortje. Dat geeft variatie in je vakantie-album. Natuurlijk staan manlief en kids vaak op foto's maar ik maak (vooral op vakantie) ook veel foto's zonder personen op de voorgrond.

Soms ga ik wel eens op mijn buik op de grond liggen om het onderwerp goed op de foto te krijgen (voor de foto met de zwarte kruizen zat ik op mijn knieën). Ze komen zo prominent op de voorgrond terwijl je ook nog delen van de achtergrond ziet.

Ook vind ik het erg leuk om iets onverwachts in de foto te verwerken zoals de scheepsmasten in de foto waarin luc naar de boten kijkt.

Mensen hoeven van mij ook niet altijd in de lens te kijken, juist doordat ze bezig zijn of wegkijken wordt de foto interesanter.

Hieronder heb ik een paar foto's geplaatst maar jullie zullen komende tijd vast veel meer foto's in mijn lay-outs voorbij zien komen.



Op het strand van Veules les roses, wachten op de golf... Deze foto is gemaakt met een kortere slutiertijd om de druppels en vorm van de golf goed weer te geven. Bij een lange sluitertijd wordt de golf wazig en zit er beweging in de golf. Het is maar net waar je van houdt. Ik houd ervan om de druppels in de foto te vangen.



Manlief met de overheerlijke, verse baquettes, op weg terug naar de camping. Ook de gewone dagelijkse dingetjes zijn leuk om te fotograferen.



Een knuffelfoto van mezelf en mijn zoon. Hebben jullie zijn nieuwe coupe al gezien? Die heeft hij zelf geknipt een dag voor we op vakantie gingen grrrrr...



Ik ben dol op turquoize en ook op dit hekje. Ik heb de foto iets overbelicht om het turquoize nog beter uit te laten komen.  Ik heb veel foto's in dit prachtige oude dorp gemaakt, maar die zien jullie vast nog wel terug op een paar lay-outs.



We kunnen de kids niet blijer maken dan rondstruinen op het strand (onszelf ook niet trouwens). Het wit op de voorgrond is geen zeeschuim maar witte kalksteen. Door te focussen op de stenen op de voorgrond en de kids op de achtergrond ietwat onwazig te maken wordt de diepte in de foto groter.



We zijn ook een dag naar de d-day stranden gegaan, de invasiestranden van waaruit de bevrijding begon. Dit is op Point du Hoc bij Omaha beach. We vonden het heel indrukwekkend om alle bomgaten te zien waarmee de duitsers belegerd werden en de hoge rotswanden te zien waarop de geallieerden moesten klimmen. Hoe meer ik deze dag las en zag over de invasie, hoe meer ik me realiseerde dat dit een enorme operatie geweest is waarin vele jonge dappere mensen gesneuveld zijn.



We zijn naar de begraafplaats van de duitse bezetters geweest. Deze is erg somber aangelegd. Voor deze foto zat ik op mijn knieën zodat de kruizen prominent op de foto staan.



Ook zijn we naar de begraafplaats van de amerikaanse geallieerden gegaan. Het raakte me diep om bijna 10.000 kruizen te zien, allemaal jongens van net 19 jaar die nooit meer thuis zouden komen.



Naast Veules les roses ligt St. Valery, waar deze haven ligt. Ik denk dat ik deze foto nog wat ga bijsnijden tot net boven de huizen.



Hier zijn we in Etretat waar we de klif achterons bedwongen hadden. Daarna waren we zo moe van de hitte dat we echt wel (veel) ijs hadden verdiend.



Door Luc naar de boten te laten kijken en door de schuine lijnen van de masten draait het op deze foto niet alleen om de bijzondere kliffen van Etretat maar is er veel meer op de foto te zien.

 

Bovenop de klif poseerden 2 meeuwen uitgebreid voor me.  Terwijl manlief en kids over de brug naar een ander deel van de kliffen gingen vermaakte ik me met het maken van foto's. Ik heb mijn hoogtevrees redelijk overwonnen, sinds onze vakantie in Zwitserland waarbij we over paadjes moesten lopen met meteen daarlangs een afgrond van 100 meter, maar bruggen waar je door naar beneden kunt kijken? Nee, dat is letterlijk nog een brug te ver.



Nog een paar foto's van het strand van Veules les roses.



En stoeien hoort er natuurlijk ook bij!