Overwinning?

Deze lay-out gaat over het overwinnen van mijn grootste angst...hoogtevrees. Tijdens onze vakantie vorig jaar kwamen we, tijdens een wandelroute, bij deze 'klimwand'. Ik wilde me niet laten kennen en was toch ook wel nieuwsgierig hoe de route verder zou gaan maar ooooh wat heb ik peentjes gezweet. Niet alleen de weg omhoog (de scandinaviers staan bekend over hun 'gemakkelijke' routes die dus doodeng zijn) maar vooral ook de diepe spleten waar we overheen moesten. Als je op de lay-out klikt zie je een grote weergave en kun je denk ik de journaling wel lezen. O ik lees zojuist dat dat niet lukt.

Hier vind je de tekst van de lay-out:
Augustus 2009, we zijn op vakantie in Scandinavië en we zijn inmiddels beland op de één na laatste camping, Camping Ramsvik in hunebosstrand. De receptioniste vertelde ons dat er 2 wandelingen waren, eentje die niet klom en eentje die meer klimt maar ook goed te bewandelen is...nu kennen we de zweden inmiddels een beetje en weten we dat  'een beetje klimmen' staat voor heel veel en heel eng klimwerk. We zouden dus de andere route nemen. Ik had geen bergschoenen aan want een wandelingetje kan ook op gympies toch? Maar, o speling van het lot, op één of andere duistere manier kwamen we toch op de 'verkeerde' route terecht en stonden we opeens voor deze muur van 25 meter hoog. Mijn eerste reactie was een kriebelmaag, bibberende benen en een alomheersende gedachte 'echt niet, dit doe ik echt niet'. Ik ben namelijk behept met een zwaar geval van dieptevrees. nee hoor, geen hoogtevrees want ik durf best omhoog te kijken maar niet recht naar beneden. Ik wilde me toch ook niet laten kennen en we dachten dat het bovenop wel weer vlakker zou zijn. De kids klommen goed omhoog en ook ik ben boven gekomen. Gelukkig was bovenaan alles redelijk vlak, zo leek op het eerste gezicht. Daarna zag ik pas alle spleten van een paar meter diep. Ze waren niet zo breed maar breed genoeg om er in te kunnen vallen en ook de op- en afstappen waren hoog. ik wilde de kinderen niet bang maken maar ik ben twee keer in paniek geblokkeerd zodat Henri me echt over een spleet heen moest praten en me heel goed vast moet houden en natuurlijk werden de kids daardoor ook wat bang. Ik kon de angst echt niet binnenhouden. Ik heb de tocht (met zeer veel medewerking van Henri en de kids) volbracht en dat is een hele grote overwinning...maar ben ik nu van mijn angst af? Eh...nee dus, maar ik laat me er niet van weerhouden om deze tochten toch te doen want, o ironie, ik houd van bergen. Maar niet van dieptes direct onder me.


Gebruikte materialen: klik op de linken om meteen op de juiste pagina in de webwinkel te komen.
* kraft cardstock
* divers designpapier waaronder de rechthoek onder de foto 'scrap within reach-afternoon tea-raspberry lace'
* gestanste vlinders
* mini roosjes
* hydrangea's
* parel plaksteentjes ivoor
* thickers

De bloemen zijn als volgt samengesteld: Eerst een hydrangea, dan een mini-roosje. Op sommige bloemen zit een pareltje.