Gisteren...

Gisterenochtend stond ik samen met mijn 2 kids om kwart over 9 al op het station, want Odetta zou om half 10 aankomen en natuurlijk wilde ik niet te laat komen. Ik vond het wel een beetje spannend hoor...zou ik haar wel herkennen? Ik heb haar één keer in het echt gezien (een jaartje geleden) en een heleboel keren op de foto, maar dat is toch anders dan in het echie. Ik maakte me helemaal voor niets zorgen want we herkenden elkaar meteen. Odetta had een prachtige stempelworkshop voorbereid en we hebben de hele dag gestempeld, gekletst, koffie geleut, nog meer gestempeld en nog veel meer gekletst...om half 7 's avonds waren we nog niet uitgekletst. Ik wist natuurlijk wel dat het klikte, want we mailen wat af haha, maar het klikt dus 'live' ook hartstikke prima! Morgen maak ik een foto van de prachtige 3d lijst die ik heb gemaakt (het is nu te donker). Odetta, hartstikke bedankt voor de gezellige dag, de kadootjes (veel te veel maar zeer gewaardeerd!) en de superleuke workshop. Morgen ga ik de kids leren sponsen en stempelen!

Yesterdaymorning, around 9.15, I was already with my 2 kids on the trainstation, waiting for Odetta. I was excited...will I recognize her? I saw her 'live' once (a year ago) and I saw her a lot on the pictures here on the blog by the comments, but that's different than seeing someone in real life. I was worrying for nothing because we recognized eachother immediatly. Odetta prepared a wonderful stampingworkshop and we stamped all day and we chatted, drunk lot's of coffee, stamped some more and chat a whole lot more. Around 6.30 pm we had still so much to share. Tomorrow I make a picture of the beautiful 3d list I made.

Odetta, thank you so much for the great day, the presents (way to much and o so great) and the stunning workshop. Tomorrow the kids learn sponsing and stamping by me.